یکی بودن متیقّن و مشکوک اولین شرط اجرای اصل استصحاب، یکی بودن مُتیقّن و مشکوک» است. در اولین مثالی که برای اصل استصحاب ذکر کردیم؛ متیقّن و مشکوک یک چیز (یعنی عدالتِ حسن) می‌باشند (متیقن، عدالت است؛ و مشکوک هم، عدالت است)؛ لذا در این مثال، می‌توان اصل استصحاب را جاری کرد. نکته : متیقّن یعنی چیزی که نسبت به آن یقین داریم (که در این مثال، عدالت حسن در زمان گذشته است)؛ و مشکوک یعنی چیزی که به آن شک داریم (که در این مثال، عدالت حسن در زمان حال است). یکی بودن متیقّن و مشکوک
مختص کلی و مختص جزیی
لفظ مختص و لفظ غیرمختص
مشکوک ,عدالت ,متیقّن ,مثال، ,حسن ,یعنی ,و مشکوک ,این مثال، ,متیقّن و ,در این ,اصل استصحاب
اشتراک گذاری در تلگرام
تبلیغات
درباره این سایت